ιμαζιστές

(imagists). Ομάδα Άγγλων και Αμερικανών ποιητών που έγραψαν τα έργα τους από το 1909 έως το 1917 περίπου. Ανάμεσά τους ήταν ο Έζρα Πάουντ, η Άμι Λόουελ, ο Ρίτσαρντ Άλντινγκτον, ο Ντέιβιντ Χέρμπερτ Λόρενς, η Χίλντα Ντουλίτλ και ο Φρανκ Στιούαρτ Φλιντ. Ακολουθώντας τις ιδέες του φιλοσόφου Τόμας Έρνεστ Χουλμ, οι ι. θεωρούσαν το κίνημά τους ως επανάσταση απέναντι στη ρομαντική παράδοση και στον συμβολισμό και πρότειναν μια ποιητική τεχνική που είχε ως αρχή ότι η εικόνα δεν ήταν διακοσμητικό στοιχείο αλλά η ίδια η ποιητική ουσία, αντίθετα με τις συγκινησιακές διαχύσεις των ρομαντικών. Η ποιητική των ι., οι οποίοι επηρεάστηκαν από τον κλασικισμό, την κινεζική και ιαπωνική ποίηση και τους Γάλλους συμβολιστές, απαιτούσε εξαιρετικά ακριβή έκφραση, συντομία και σαφήνεια, χρησιμοποίηση του κοινού λεξιλογίου και δημιουργία νέων ρυθμών κατά μίμηση των αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών προτύπων. Αρχηγός της κίνησης από το 1912 έως το 1914 ήταν ο Έζρα Πάουντ και δημοσιογραφικό όργανο το αμερικανικό περιοδικό Poetry. To 1914 εκδόθηκε μια πρώτη ανθολογία με ποιήματα δεκατριών ι. ποιητών με τον τίτλο Des Imagistes. Έπειτα από ένα πολυθόρυβο σχίσμα, η Αμερικανίδα ποιήτρια Άμι Λόουελ διαδέχτηκε τον Πάουντ στην αρχηγία της κίνησης και εξέδωσε τους τρεις τόμους ποιημάτων (Some Imagist Poets, 1915, 1916, 1917), με τους οποίους έκλεισε η σύντομη περίοδος του ι.